horeca gastheerschap en dementie

Omgaan met dementie en horeca.

Wat horeca en omgaan met dementie met elkaar te maken hebben.

Op 24 februari 2017 luisterde ik naar een radio-uitzending van Mangiare. Ik was aangenaam verrast over het horen over gastheerschap in de horeca. De vergelijkingen over hoe het, in mijn ogen, in de omgang met mensen met dementie zou moeten gaan vond ik verbluffend.

Ik spreek in deze blog over gastheer, maar uiteraard geldt dit ook voor de gastvrouw. Wat mij betreft doet de sekse er niet toe, wel de intentie!

Gastheerschap en dementie

De gasten aan tafel kenden allen Joop Braakhekke persoonlijk. Ze werkten met hem of ontvingen hem met grote regelmaat in hun restaurant. Voor wie Joop Braakhekke niet kent: hij was een kok, restauranteigenaar en tv persoonlijkheid op het gebied van lekker koken. Gezamenlijke herinneringen en ervaringen werden in het programma uitgewisseld waarbij gastheerschap de boventoon voerde. Precies de manier waarop zij met elkaar over gastheerschap spraken maakte het voor mij duidelijk: als wij allemaal als gastheer omgaan met elkaar hoeven wij het niet meer te hebben over omgaan met dementie.

“Het gaat niet om jou, het gaat om de gast. Jij moet kunnen aanvoelen, kunnen zien, wat ze willen.”

“Ach, je hoeft ook eigenlijk alleen maar heel aardig te zijn.”

Gastheerschap volgens Joop Braakhekke

Vertaal dat eens naar omgaan met dementie … het kunnen aanvoelen en zien wat iemand wil, en eigenlijk alleen maar aardig zijn.

Nog wat ideeën over gastheerschap

Aan tafel bij de radio-uitzending kwamen verschillende uitspraken over gastheerschap voorbij:

• Vriendelijk zijn, dat is het allerbelangrijkst.
• Je persoonlijke mening maak je ondergeschikt aan de ander.
  • (In de horeca vindt men zelfs dat je zo overwicht en autoriteit krijgt.)
• Meebewegen met de gast, binnen de kaders.
• Je bent als gastheer verantwoordelijk voor de sfeer.

Allemaal ideeën waar ik persoonlijk heel blij van word. Stel je voor dat we allemaal zo met elkaar zouden omgaan!

Is het te leren?

Aan de tafel werd ook de vraag gesteld of gastheerschap te leren is. Het antwoord is minder verrassend, maar zeker essentieel:

“Je moet het leuk vinden mensen naar de zin te maken. Als mensen lelijk tegen jou doen doe dan extra leuk terug.”

Daarbij kwam een heel herkenbare opmerking die ook belangrijk is in de omgang met mensen met dementie: “Je moet het menen.”. Mensen prikken er doorheen als je het niet meent. Een glimlach die niet gemeend is moet je niet doen!

De eindconclusie

Uiteindelijk gaat het gewoon om aardig zijn. Maar ook om kennis van zaken. Beleefd zijn, netjes zijn.

Nog een uitsmijter uit de horeca. Toepasbaar voor grotere groepen:

Je hebt de timing als van een cabaretier nodig, maar dan niet voor een zaal, maar iedere tafel is een eigen zaaltje. Hoe kan je die tafels vervolgens weer schakelen dat het bij alle tafels “happy” is. Dan gaat het over improviseren en aanvoelen, maar ook heel goed voorbereid zijn. Een gastheer moet zijn gasten verrassen.

Genoeg stof om over na te denken lijkt mij.

En?! … zeg nou eerlijk: Omgaan met dementie is zo gek nog niet!

Geniet! Vanuit de ontspanning door rust moet dat mogelijk zijn. Wees een gastheer!

podcast uitzending Mangiare over gastheerschap (van ongeveer 9 tot 34 minuten)